Nieżyt nosa (katar) u niemowlęcia/dziecka

Leczenie w domu

Przestrzegaj poniższych zleceń, jeśli opiekujesz się w domu dzieckiem z katarem:

• Stosuj sól fizjologiczną do nosa, aby rozrzedzić wydzielinę. Sól fizjologiczna dostępna jest w postaci sprayu do nosa. Można ją kupić bez recepty. Aplikuj od 1 do 2 dawek do każdej dziurki.

  • W przypadku niemowląt użyj gumowej gruszki, aby usunąć wydzielinę z nosa po aplikacji soli fizjologicznej. Użycie gruszki wskazane jest u dzieci poniżej 6. miesiąca życia. Posadź dziecko prosto. (Nie używaj gruszki u dzieci leżących na plecach.) Przed włożeniem gruszki do noska dziecka ściśnij ją. Delikatnie wsuń końcówkę gruszki do dziurki od nosa dziecka i powoli puszczaj gruszkę, aby odessać wydzielinę. Zrób to samo w przypadku drugiej dziurki. Wyczyść nos dziecku przed każdym karmieniem.

• Używaj atomizera tworzącego chłodną mgiełkę w pobliżu łóżeczka dziecka w jego pokoju. Możesz również puścić gorącą wodę w prysznicu, zamykając w łazience drzwi i okna. Posiedź z dzieckiem na kolanach w zaparowanej łazience przez 10 do 15 minut.

• Pamiętaj, aby często poić dziecko. W przypadku niemowląt oznacza to karmienie piersią lub butelką. Starsze dzieci powinny pić wodę lub inne płyny. Nawadnianie organizmu pomaga rozrzedzić wydzielinę.

• Nie podawaj dziecku żadnych syropów na kaszel ani leków na przeziębienie dostępnych bez recepty, chyba że lekarz zdecyduje inaczej. Badania nie wykazały większej skuteczności leków na kaszel bądź przeziębienie dostępnych bez recepty w porównaniu z podawaniem placebo (słodki syrop bez zawartości leku). Leki te mogą wywołać poważne działania niepożądane, w szczególności u dzieci poniżej 2. roku życia.

• Nie pal w pobliżu dziecka i nie pozwalaj innym tego robić. Mowa tutaj o paleniu w domu oraz w samochodzie. Dym papierosowy może nasilić niedrożność nosa i kaszel.

Kontrola stanu zdrowia

Zgłoś się na kontrolę do pediatry, chyba że ten zaleci inaczej.

Kiedy szukać porady medycznej

Zadzwoń do pediatry w przypadku wystąpienia któregokolwiek z poniższych zdarzeń:

• Gorączka (patrz Gorączka u dzieci poniżej)

• Objawy się nasilają lub pojawią się nowe

• Wydzielina w nosie utrzymuje się przez czas dłuższy niż 10 do 14 dni

• Przyśpieszony oddech. U noworodka do 6. tygodnia życia: ponad 60 oddechów na minutę. U dziecka do 6. tygodnia do 2. roku życia: ponad 45 oddechów na minutę.

• Dziecko je lub pije mniej albo wydaje się mieć problemy podczas karmienia

• Dziecko siusia mniej niż zwykle.

• Dziecko ciągnie lub dotyka ucha częściej niż zwykle lub wydaje się, że coś je boli 

• Dziecko nie zachowuje się normalnie lub wydaje się bardzo zmęczone

Gorączka u dzieci

Aby zmierzyć dziecku temperaturę, należy używać termometru elektronicznego. Nie wolno używać termometru z rtęcią. Istnieją różne rodzaje termometrów elektronicznych i różnie się ich używa. Są to:

• doodbytniczy. U dzieci poniżej 3 roku życia najdokładniejszego pomiaru dokonuje się w odbycie.

• czołowy. Spełnia swoją rolę w przypadku dzieci od trzeciego miesiąca życia. Jeśli dziecko młodsze niż 3 miesiące wykazuje objawy choroby, można użyć takiego termometru w celach poglądowych. Jednak pediatra może chcieć potwierdzić temperaturę w pomiarze poprzez odbyt.

• douszny. Pomiary temperatury w uchu są prawidłowe po 6. miesiącu życia, jednak nie wcześniej.

• pachowy. To najmniej wiarygodny sposób pomiaru temperatury, jednak można użyć takiego termometru w celach poglądowych. Jednak pediatra może chcieć potwierdzić temperaturę w pomiarze poprzez odbyt.

• doustny. Nie należy używać takiego termometru u dzieci młodszych niż 4 lata.

Termometru doodbytniczego należy używać ostrożnie. Zawsze należy stosować się do zaleceń producenta odnośnie do poprawnego użycia. Termometr należy włożyć delikatnie. Oznacz termometr używany doodbytniczo, tak aby przypadkowo nie użyć go doustnie. Wówczas może dojść do zakażenia bakteriami ze stolca. Jeśli nie czujesz się komfortowo, używając termometru doodbytniczego, zapytaj pediatrę, którego typu najlepiej używać w zamian. Rozmawiając z pediatrą o gorączce u dziecka, poinformuj, w jaki sposób została zmierzona temperatura.

Poniżej znajdują się wskazówki, jak poznać, czy dziecko ma podwyższoną temperaturę. W zależności od dziecka pediatra może podać różne wartości. Stosuj się do konkretnych zaleceń pediatry.

Interpretacja temperatury u niemowląt poniżej 3. miesiąca życia:

• Najpierw zapytaj pediatrę, jak najlepiej zmierzyć temperaturę dziecku.

• Pomiar doodbytniczy lub czołowy: temperatura wynosząca bądź przekraczająca 100,4°F (38°C)

• Pomiar pod pachą: temperatura wynosząca bądź przekraczająca 99°F (37,2°C)

Interpretacja temperatury u dziecka od 3. do 36. miesiąca życia (3. roku życia):

• Pomiar doodbytniczy, czołowy lub w uchu: temperatura wynosząca bądź przekraczająca 102°F (38,9°C)

• Pomiar pod pachą: temperatura wynosząca bądź przekraczająca 101°F (38,3°C)

Pediatrę należy wezwać w poniższych przypadkach:

• Powtarzająca się temperatura wynosząca lub przekraczająca 104°F (40°C) u dziecka w dowolnym wieku

• Temperatura wynosząca lub przekraczająca 100,4°F (38°C) u niemowlęcia poniżej 3. miesiąca życia

• Gorączka trwająca ponad 24 godziny u dziecka poniżej 2. roku życia

• Gorączka trwająca przez 3 dni u dziecka powyżej 2. roku życia